Kerkje van Oterdom
Kerkje van Oterdom ston zo verlegen doeknekt, miet diek as n'aarm der omtou, dij hom beschaarmde veur Eemswind en regen. Taiken van Gods vrucht veur aaltied en nou? Tied dei veraandert, 't nemt aalmoal 'n keer, Kerkje van Oterdom staait ter naait meer. In de Eemserbocht bennen vrougertied schepen wel ais in störm en in noodweer vergoan. Kerkvolk van Oterdom was den aan 't slepen, hoalde der 't aanspoulde jutgoud vandoan. Tied dei veraandert, 't nemt aalmoal 'n keer Kerkje van Oterdom staait ter naait meer. 't Noorden van Grunnen kreeg steun van Regeren, 't was meer waark, veur meer geld, veur meer goud. Meugelk kon den wel de boudel versmeren. Zol 't, dat Kultuur en milieu wieken mout? Tied dei veraandert, 't nemt aalmoal 'n keer Kerkje van Oterdom staait ter naait meer Doar bie Delsiel mos 'n Eemshoaven komen 't wer 'n komplex mit 'n bult industrie 't Laandschop wer aans, bleven zuver gain bomen dörpkes verdwenen... en mensen der bie Tied dei veraandert, 't nemt aalmoal 'n keer Kerkje van Oterdom staait ter naait meer Zo kwamen de buldozers, baggelmesienen want veur het nije mos 't olle kepot Kerkje van Oterdom mos ook verdwienen diek wer verlegd, wat in weeg ston mos vot. Tied dei veraandert, 't nemt aalmoal 'n keer Kerkje van Oterdom staait ter naait meer. Kornelus Mulder, 1976
|